ბავშვები ერთად შეკრებილიყვნენ. ნია, ნუცა, ნიკა, მარი ერთად იდგნენ და თავიანთ ძველ სპექტაკლებზე საუბრობდნენ. სალი, საბა, ნინი, რეზი და ბექა გუშინდელ დგეზე ლაპარაკობდნენ.
- ნიკა, რა მაგარი სპექტაკლები ჩაგვიტარებია არა?(ნუცა)
- კი, ძაან მაგრები იყო.(ნიკა)
- მე განსაკუთრებით "კონკია" მომეწონა.(მარი)
- ხო, კონკია კარგი იყო. ისე რა მაგრად გაკოცა საბამ(ნიკა)
- მაკოცა? რაგაც გეშლება(მარი)
- ეგ "მძინარე მზეთუნახავში" იყო, ოღონდ საბამ მე მაკოცა, გახსოვთ მაგ სცენის რეპეტიციის დროს რა დღეში ვიყავით?(ნუცა)
- ა, ხო გამახსენდა, აბა, რა მაგარ დროს ვატარებდით(ნიკა)
- ბავშვებო, რომელი საათია?(საბა)
- 4-ის წუთებია(ნინი)
- არ დავაგვიანოთ, მასწმა მოდით ოთხზეო (საბა)
- წავიდეთ... (რეზი)
ბევშვები თეატრში წვიდნენ. ერთი სული ჰქონდათ როდის გაიგებდნენ ვის ვისი როლის თამაში მოუწევდათ.
პატარა მსახიობები ოთხ საათზე თეატრში იყვნენ.
- მოვედით ნიკა მას თქვენი პატარა მასხარები. (სალი)
- კარგია, ახალი სპექტაკლი უნდა დავდგათ (მასწი)
- აუ რა მაგარია! რა სპექტაკლი? (ბექა)
- ახალ სპექტაკლს ჰქვია "დადგმული დრამა"... ამ სპექტაკლში ბიჭი სიყვარულის გამო კვდება, მანამდე კი ბევრი საინტერესო ამბავი უნდა გადახდეს თავს. მთავარი გმირი იქნება საბა ხოლო მისი შეყვარებული ნია... (საბას მართლაც უყვარდა ნია, მაგრამ ნიას არა.)
- კარგით რა მას, სხვა როლი რო მომცეთ არა?(ნია)
- არა ნია, მე ეს როი მინდა რომ მოგცე! კარგად ითამაშებ ვიცი...(მასწი)
- ამ სპექტაკლში სიყვარული ორივეს გვეწვევა? (საბა)
- არა, მარტო ბიჭს... (მასწი)
- მას, დანარჩენები ვინ ვიქნებით? (ბექა)
- ჯერ არ ვიცი, უბრალოდ ვიცი რომ ეს აუცილებლად იქნება. ხო, კიდე უნდა იყოს ერთი გოგო, რომელსაც ეს ბიჭი უყვარს და ეს გოგო იქნება ნუცა. (მასწი)
- მას ეხა ჩვენ წავალთ კარგი? (რეზი)
- კი ოღონდ საბა დარჩეს. (მასწი)
- კარგით, ნიკა მას, ნახვამდის... (ნინი)
- კარგად ნინი, ხვალ ოთხზე მოდით. (მასწი)
- კარგად ნიკა მას... (ნია)
ბავშვები წავიდნენ. საბა და ნიკა კი თეატრში დარჩნენ.
- ნიკა მას, რატომ დამტოვეთ?
- საბა, შენ ეხლა უნდა დამაწერინო სცენარი.
- რისი სცენარი?
- "დადგმული დრამა" სცენარი შენ მომაფიქრებინე. თან ვიცი რომ ნია გიყვარს და არ გაგიჭირდება.
- კარგით ნიკა მას დავიწყოთ...
საბამ იმდენად კარგი სცენარი დაწერა რომ მასწავლებელს გაუკვირდა. საბას სიგიჟემდე უყვარდა ნია და რაც კი უოცნებია და უფანტაზიორია ყველაფერი ფურცელზე გადაიტანა.
- ყოჩაღ საბა ძალიან კარგი სცენარი დაწერე..
- მადლობთ მას, ხომ იცით მიყვარს...
- არაფრის, სპქტაკლის დაწყების წინ გამოვაცხადებ რომ შენი დაწერილია..
- აუ მას დაწყების წინ არა რა თორემ ავურდავურევ ყველაფერს.
- კარგი მაშინ რო დამთავრდება მაშინ.
- კარგით მას, წავალ ეხლა მე
- კარგი საბა, ხვალ ხო იცი 4 საათზე არ დაგავიწყდეს
- კარგიტ ნიკა მას, კარგად
- კარგად
საბა სახლისკენ ფეხით წავიდა. გზაში იმდენს ფიქრობდა და ფანტაზიორობდა რომ კიდევ კარგი სახლი ახლოს იყო თორემ სახლამდეც ვერ მივიდოდა.
სახლში მისული ოთახში ავიდა, ლამაზი კლასიკური მუსიკა ჩართო, აიღო რვეული და დაიწყო წერა. წერდა გამალებით. ფიქრებში გართული, მისი სახე იღიმებოდა. უეცრად ტელეფონის ზარმა გამოაფხიზლა:
- ალო...
- საბა როგორ ხარ?
- კარგად ნია შენ?
- რავი ვარ, საბა რაზე დაგტოვა ნიკა მასწმა?
- რავი, ისე უბრალოდ ვილაპარაკეთ
- რაზე ილაპარაკეთ?
- სცენარზე
- აბა სხენარი არ დამიწერიაო მასწმა?
- არა, ჩემსა და შენს სესახებ
- ამდენი ხნი?
- ხო, რა მოხდა?
- არა არაფერი
- კაი ნია, წავედი, კარგად.
- არა, დაიცა რაღაც მინდა გითხრა
- რა არმე მოხდა?
- არა, უბრალოდ გამიჭირდება ჩემი როლის თამაში
- რატომ?
- რავი
- ე.ი გიყვარვარ?
- არ ვიცი. ეს ბოლო დღეებია შენზე ვფიქრობ და...
- იცი შენდამი ჩემი გრძნობაც ასე დაიწყო
- შენ გინდა თქვა, რომ..
- მე უბრალოდ ვიცი რომ მიყვარხარ, დარწმუნებული ვარ ჩემს თავში რომ ძალიან მიყვარხარ
- მემგონი მეც მიყვარხარ, არ ვიცი დარწმუნებული არ ვარ
- გინდა სადმე შევხვდეთ?
- კი, ხვალ პარკში
- რომელზე?
- რავი 2-ზე
- კარგი ხვალამდე....
გათენდა მშვენიერი და ლამაზი დილა. საბამ დილაადრიან მზადება დაიწყო ნიას შესახვედრად. და აი 2-ის ნახევარზე პარკში წავიდა. ნიაც მალე მოვიდა:
- არ მეგონა აქ თუ იქნებოდი
- ხო რავი წამოვედი.
- საბა გიყვარვარ?
- მე? ვგიჟდები შენზე! შენ?
- აუ არ ვიცი
- შენს გულს ჩახედე
- აუ, არ შემიძლია, რაღაც მაკავებს.
- გინდა ცოტახნით შენს თავთან მარტო დაგტოვებ და რომ მოვალ მითხარი.
- კარგი.
საბა ნიას გასცილდა და წავიდა. პარკში სეირნობა ძალიან მოეწონა, ძლივს ბოლოს გაახსენდა ნია და მასთან წავიდა, მაგრამ ნია იქ არ დახვდა. დარეკვა დააპირა, მაგრამ გადაიფიქრა. მერე სეირნობა გააგრძელა. ერთი საათი ერთი წუთივით გაქრა. საბა სახლსჰი ავიდა. სცენარს გადახედა და საყავრელი თეატრისკენ წავიდა.
თეატრში რა თქმა უნდა ყველაზე ადრე მივიდა და მასწს უამბო რაც პარკში მოხდა.
ლაპარაკში ნახევარი საათი ძალაიან მალე გავიდა. ბავშვები ერთად მოვიდნენ:
- ვა, საბა აქ ყოპილხარ? (ბექა)
- როდის მოხვედი? (ნია)
- ნახევარი საატის წინ (საბა)
- მას, სცენარი გაქვთ? (ნია)
- კი, მზადაა.
- ნიკა მას, არ ვიცი რამენად საჭიროა ეხლა ამ კითხვის დასმა, მაგრამ მაინტერესებს, გუშინ საბა რატო დატოვეთ? (ნია)
- ვისაუბრეთ უბრალოდ. თუ გინდა დღეს შენ დარჩი.
- ვერა ნიკა მას, არ მცალია
- კარგი, დავიწყოთ რეპეტიცია
მასწავლებელმა დაარიგა სცენარები და დაიწყო რეპეტიციები...ბავშვებს სცენარი ძალიან მოეწონათ. ერთადერთი მარიმ იტირა ბოლოს სევდიანად მთავრდებაო. მოკლედ დაამშვიდდა მარი და დაიწყეს რეპეტიცია. ნია თავის როლს ძალიან კარგად ასრულებდა, ტიტქოს კი არ ტამაშობს მართლა ასეთი არისო. საბას გული სტკიოდა ნიას ასეთ ქცევაზე. დარწმუნებული იყო რომ ნიას არ უყვარდა. უჭირდა ყოველდღე მასთან ერთად თამაში. ბავშვი, რომელიც ყოველდღე მოუთმენლად ელოდაიმას რომ ნიას ნახავდა და ცხოვრება უხაროდა, გადაიქცა ბავშვად, რომელსაც ყველგან და ყოველტვის სევდა ეტყობოდა. აღარ მხიარულობდა, იტანჯებოდა, მეტის მოთმენა აღარ შეეძლო, ზოგჯერ ცუდადაც ხდებოდა....
და აი დადგა დღე რომელიც ყველასთვის სასიხარულო იყო გარდა ერთისა. დღე როდესაც ყველას თვალწინ უნდა ემასხარავათ და ეთამასათ ბავშვებს.
დაიწყო სპექტაკლი. ყველა სულგანაბული იჯდა დარბაზში. ყველაფერი მშვენივრად მიდიოდა. ნია თავის როლს მშვენივრად ასრულებდა. საბა კი ძლივს იკავებდა თავს, რომ სპექტაკლი არ ჩაეშალა. ბოლოჯერ უნდა გასულიყო საბა სცენაზე და უნდა გაეტამაშებინა "სიკვდილი". კულისებში ფერმკრთალი იდა და ელოდა თავის რიგს. ბოლო წუთს აიღო პასტა და ფურცელზე რაღაცა მიაჯღაპნა.
მოვიდა სცენაზე გასვლის ჯერი, ნია უკვე სცენაზე იყო. საბაც გამოჩნდა:
- ნია, მიყვარხარ. წამოდი ჩემთან. არავინ გვიშლის ხელს სიყვარულისთვის...
- არა საბა, მე შენ არ მიყვარხარ..!!
- რატომ ნია? მე ხომ ამდენი გავაკეტე შენთვის...
ნია სცენიდან ჩავიდა. საბა კი მუხლებზე დაეცა და რასაც გრძნობდა მთელი გრძნობითა და ტირილით თქვა:
- რატომ ღმერთო? მე ხომ ამდენი ვიწვალე. რატომ? რა დავაშავე? ღმერთო მომკალი ღმერთო. აღარ მინდა აქ. არ მინდა, წამიყვანე...
საბამ ცრემლები მოიწმინდა და ისევ განაგრძო:
- მე ის მიყვარდა ღმერთო! თუ მას არ ვუყვარვარ არ მინდა, სიცოცხლეც არ მინდა... წამიყვანე....
ამის თქმა იყო და და საბა უგონოდ დაეცა. დარბაზში შუქი ქვრებოდა, დადგმული დრამის დრამატული წუთი დგებოდა, მთავარი გმირი სიყვარულის გამო კვდებოდა. დარბაზში ტაში ხრიალებდა-აღარ წყდებოდა და ყველა გმირის წამოდგომას ელოდა. მაყურებელი ფეხზე იდგა და ვერც კი ხვდებოდა რომ სცენაზე მსახიობი მართლაც კვდებოდა....
საბამ ფურცელზე კი დაწერა: ჩემს სიყვარულს ნიას: თუ ეს ცხოვრება კინოა, მაშინ მე ერთერთი გმირი ვარ, რომელიც შენს გამო დატოვებს სიცოცხლეს და სამუდამო სასუფეველში დაგელოდება....
Tekle Gabelia
Sun Oct 23, 2011 3:53 pm
